Some pampering and Miss sadness

This weekend the Mr. and I stayed in Karel V

a 5 star hotel with a 1 star restaurant.

We thought some pampering before chemo

was a good idea.

And it was 

we strolled through Utrecht and even did some thrifting.

Unfortunately nothing that yelled take me home

so no thrifty finds in my suitcase to take home.

I decided not to stick to my Crazy Sexy diet

or my vegan and enjoyed every bite I took.

Especially in the restaurant from Karel V

which is heaven for your taste buds.

But it was also a step into the real world again

after bathing in love and kindness for the last weeks

it is weird to be somewhere where nobody knows.

You think it would make you feel normal again

and forget.

Not in my case, it confronted me more

with missing a breast (I keep forgetting to check if my prosthesis is still in place

and then fret if anyone is noticing it`s out of place, 

which is not the case of course but when you look down to your own breasts it`s hard to see), 

nerve pain, tired, fear of chemo

and feeling very vulnerable.

Even though it was such a relief

to receive good news

sadness finally knocked at my door.

It`s probably best to give it a place on my couch

and a nice cup of tea

because I can`t always be the strong optimistic woman

I was so far.

But she sits right next to Miss sadness

to keep each other in balance

while chatting over tea. 

Dit weekend ben ik lekker op stap geweest met the Mr.

naar hotel Karel V, een vijf sterren hotel met een 1 ster restaurant.

Een beetje verwennen vooordat de chemo begint 

leek ons wel op z`n plaats.

We hebben heerlijk door Utrecht geslenterd

en zelfs de kringloopwinkel ingedoken.

Helaas riep er niets neem me mee naar huis

dus geen kringloop vondsten in mijn koffer dit keer.

Ik had ook besloten mijn Crazy Sexy Diet

en mijn veganistische niet te volgen.

Ik heb heerlijk genoten van dingen die ik anders laat staan,

capuccino, oreopeanutbutter taart,

vlees, kreeft en nog meer.

Mn. het menu in Karel V was hemels voor mijn smaakpapillen.

Maar het was ook een stap in de echte wereld

na een aantal weken te hebben gebaad in liefde en aandacht.

Het is raar om in een omgeving te zijn waar niemand het weet.

Je zou denken dat het je even alles doet vergeten

maar dat deed het niet in mijn geval.

Het confronteerde me met het gemis van 1 borst.

( Ik vergeet regelmatig te controleren of mijn prothese nog op zijn plek zit

waarna ik me dan weer zorgen maak of het iemand opvalt

meestal zit er niks scheef maar dat kan je niet goed zien als je er zelf van bovenaf op kijkt) 

zenuwpijn, moe, bang voor de chemo

en ik voel me heel kwetsbaar.

Ook al was het een hele opluchting dat we afgelopen woensdag goed nieuws kregen

klopte het verdriet eindelijk aan mijn deur.

Ik heb besloten haar maar een plekje op de bank te geven met een kopje thee

want ik kan niet altijd de sterke optimistische vrouw zijn

die ik tot nu toe was.

Maar zij zit naast Mej verdriet op de bank 

om elkaar in balans te houden

en te kletsen met een kopje thee.